جزتو

 

پدرم...مرد بزرگی که دیگه نیست


وقتی دیروز باران بارید

"آن مرد در باران آمد" را به یاد آوردم

"آن مرد با نان آمد"

یادم آمد که دیگر پدرم در باران

با نانی در دست

و لبخند بر لب

نخواهد آمد

دیروز دلم تنگ شد و با آسمان و دلتنگی‌اش

با زمین و تنهائیش

با خورشید و نبودنش

به یاد پدر سخت گریستم

پدرم وقتی رفت سقف این خانه ترک بر میداشت

پدرم وقتی رفت دل من سخت شکست

خاطر خاطره ها رخ بنمود

زندگی چرخش یک خاطره است

خاطر خاطره ها را نبریدش از یاد

پدرم وقتی رفت آسمان غمزده بود

و زمین منتظر …..

زندگی چرخش ایام و گذار من و توست

و کسی گفت به من:

آب را گل نکنید

پدرم در خاک است

زندگی می‌گذرد

کاش یک فاتحه مهمان شقایق باشیم

و زمین کوچک نیست

دل ما تنگ و نفس سنگین است

کاش میشد آموخت که سفر نزدیک است

خاطر خاطره‌ها را نبریدش از یاد

زندگی می‌گذرد

کاش یک فاتحه مهمان شقایق باشیم

تکــــیـه  گاهی که بهشــت

زیر پایـــش نیـــست

امـــــا هــــمیشه  بــــاید بـــه جـــــرم

پــــــــدر بـــــــــــودن  ایـــستادگی کنــــد....                                                               

بــــا هــمـــه مــشکلات به تو لبـــخند زد

تـــا دلـــــــــگــــرم شــوی...

اگــر بـــدانی که کشــتی زندگی را                                                                                         

از میــــان مــوجـهای سهمگین روزگار                                                                                          

بــه ســــــاحل آرام رویـــاهـــایت رسانـــــانده است

 

"پـــــــــــدرت" را می پــــــــرســــتی...

روز ے خواهد رســــــــید....

که دیگَــــــــر....

نه صدایمـــــ را بشنــــــــوید..

نَه نگــــــــاهَمـــــ را ببنید...

نَه وجودَ مـــــ را حِس کُنـــــــــید....

وَ میشویید...

با اَشکتون....

 سنگـــ ــِـ ــ قَبرِ  خاکـــ  گرفتِه ے مرا.....

و آن لحظه اَستــــ ـــ ــ...

که مَعنی تمامِ حر فـــــ ــ ـــ هاے 

گفته و نَگفته اَمـــــ  را میفهمید

وَلی....

مــ ــَـ ــ ـــن ...

دیگر ...

نیستَمـ ــ ـ ــــ....

-------------------------------

 

ســــ ـــ ـــخت است...

سخت است درک کردن 

دخــــ ـــــتری که غــ ـــم هایـــــ ـش را 

خودش میـــ ــداند و دلش ...

که همه تنـــ ـــــ ـــــها لبــــخـــندهایش را میبینند ؛

که حســــ ــــــ ـــــرت میـــــخورند 

بـــخاطر شاد بودنــــ ــــ ـــش ...

بخاطر خنده هایـــــــ ــــــــ ــــش ...

... و هیــــــ ـــــــــ ــــــچکس 

جز همان دختـــــ ـــــر  نمیــ ـــداند چقدر تنهاســ ـــــت ...

که چقدر میـــــــــ ـــــــ ـــــترسد ...

از باخـــــــــ ــــــــتن ...

از اعتــــ ــــــ ــــــمادِ بی حاصلش ...

از یــــــ ـــــــــ ــــــخ زدن احساس و قلبــــــ ـــــــ ــــش ...

از زندگــــــ ـــــــــــ ــــــی ...

 

امشب شب گریه های منه...

امشب می خواهم

بغض را در سینه سرکوب کنم

امشب تا صبح گریه خواهم کرد

شاید اندکی تسکین یابم.

دلـــَم گرفتــه...

از همــه  بــی تفآوتــی هآ...

از همــه فــَرآموشی هآ...

از هَمه بــی اعتمــآدی هآ...

کــآش معلــمی بود و انشــــآیی مــی خوآســت...

"روزگــآر خود رآ چگونــه مــی گــُذرآنیـــــد؟؟؟"

 

 

چه سخت است ، تشییع عشق بر روی شانه های فراموشی و دل سپردن   به قبرستان جدایی وقتی می دانی پنج شنبه ای نیست ، تا

 

رهگذری بر بی کسی ات فاتحه ای بخواند...

 

از قرار معلوم هر کس با قراری متولد می شود

و با قراری می میرد

وای بحال آنکه

با قرار بیاید و بی قرار برود !!!

این روزهــــایم به تظاهر می گذرد

تظاهر به بی تفاوتی،

تظاهر به بی خیـــــالی،

به شادی،

به اینکه دیگــــر هیچ چیز مهم نیست

اما . . .

چه سخت می کاهد از جانم این "نمایش"

 

 

                         

مِـثـل هـَمیـشـہ بـَراے تــُو مے نـویـسَـم .. 

تــُو بـہ نیـتِ هَـر ?ِـہ دوسـت دآرے ، بـِخـوآ?? !

مےدانـَم ?ِـہ نِمے خـوآنے

مےدانـَم ?ِـہ نِمے دانے

حـَتـے مےدانـَم ?ـہ گـوش هـَم نِمے دهے !

وَلے مـَـ?? مےدانـَم ?ـہ

هـَنـوز هـَمآنـَم ?ـہ دوسـتـَت دآشـت ..

اَمـآ

?َمے شِـ?َسـتِـہ تـَر ..

گآهے دِلنـِوشـتـِہ هآیـَم تَـلخُ گـَزَنـدِه مے شـَوَنـد

چـہ ?ُنـَم ؟!

دِلـَم پُر اسـت

تــُو بـہ دِل نـگـیر...

 

مادر عزیزم تولدت مبارک