انتظار و صبر
انتظار چیست؟منتظر حقیقی کیست؟ وظیفه ی ما در عصر غیبت چیست؟
وظیفه ی ما در عصر غیبت انتظار فرج است.این بدان معنی نیست که ما در گوشه ای بنشینیم و فقط دعا کنیم و منتظر آن حضرت باشیم.بلکه به این معنی است که: نسبت به مردم عادل باشیم، فحاشی وغیبت نکنیم،دروغ نگوییم،تا آنجا که می توانیم از ارتکاب گناه بپرهیزیم،خوش رو و مهربان باشیم،امام زمان را به مردم بشناسانیم و دعای فرج را فراموش نکنیم.
کوفیان هم روزگاری منتظر امام حسین (ع) بودند ولی این انتظار تنها با زبان بود و با عمل نبود.پس بکوشیم با عملمان منتظر امام زمان(ع) باشیم.امام زمان فقط مختص نیمه ی شعبان نیست که هر سال فقط یک روز به یاد آن حضرت باشیم، بلکه ما باید هر روز به یادش باشیم.
امام حسین (ع) می فرمایند:
کسی که در زمان غیبت بر آزار و انکار دشمنان صبر کند،همانند کسی است که در محضر رسول خدا جهاد کند.
امام صادق (ع) نیزمی فرمایند:
اگر مهدی علیه السلام را درک می کردم(در زمان غیبت بودم) تمامی روز های عمرم را به خدمت او می پرداختم.
این جمله ی امام صادق (ع) ما را تکان می دهد که در مقام والای امامت همچین حدیثی را به سخن می آورند،پس ما که در زمان غیبت هستیم باید جانمان را فدایش کنیم.
امام زمان (عج) می فرمایند:
ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطر نمی بریم و اگر جز این بود،گرفتاری ها به شما روی می آورد و دشمنان شما را در هم می شکستند.
((بقیه الله خیر لکم ان کنتم مومنین))
<<ذخیره ی خدا بهتر است برای شما،اگر ایمان داشته باشید>>
به انتظار ننشینیم،به انتظار بایستیم
پس بیاییم هر روز به یاد آن حضرت باشیم
