جزتو

در انتظار دیدنت همه دلها بیقرارند ، ای تک ستاره بهشت ، حسرت به دلمان مگزار …

می آید آن مردی که با خود آسمان دارد

در دست هایش دانه های کهکشان دارد

او را هزاران نام شفاف و درخشان است

هر بیکران روشنی از او نشان دارد

خورشید، این آیینه نورانی فردا

نام بهارآیین او را بر زبان دارد

بر زخم های کهنه ما می نهد مرهم

او که نگاهی از حریر و پرنیان دارد

آیینه ای از مخمل و ململ به دوش اوست

پیراهنی از نازکای ارغوان دارد

از متن رویاگون این راه پر از ابهام 

می آید آن مردی که با خود آسمان دارد