چند سالی هست که با کسی آشنا شدم که گاهی با نشستن 5 دقیقه کنارش ادم رو به فکر رسیدن به کمال و خلاصه به یاد خدا میندازه .
معمولا این سبک صحبتاش وقتی خیلی تاثیر داره که قبلش یه مدت طولانی سکوت میکنه , من بعضی هاش رو براتون تایپ میکنم . البته شاید از زبان من اون تاثیر رو نزاره .
پرسیدن یعنی چی ؟
گفت هیچ کس چایی نپتون رو بر نمیداره همینطوری بخوره , خدا هم از ما آدم ها اینطوری که هستیم راضی نمیشه
بعد توضیح داد چایی نپتون بو داره , رنگ داره , مزه داره ولی تمام اینها وقتی بروز داده میشه که سختی سوختن در آب جوش رو قبول کنه
ما آدم ها هم اگر سختی ترک لذت گناه اولا و ثانیا سختی بعضی از ریاضت های شرعی رو بخودمون بدیم میشیم همون چیزی که خدا میخاد .
قبل اینکه داخل آب جوش باشه هم شامل خود چای هست و هم رنگ و بو و مزه و خوب دیده نمیشه و :: ختم الله علی قلوبهم :: هست
و وقتی داخل آب جوش بره رنگ و بو و مزه رو بروز میده و این حقیقت قدرت های روحی است که نهان بود
و خود چایی هم تا وقتی داخل لیوان هست که فرصت رنگ دادن داره و وقتی بیرون بیاد(یعنی آدم مرگش فرا برسه ) جسم هست که زیر خاک میرود و استفاده نمیشود .