سلام . صدتا سلام . سلام به نام اولین معلم انسانها . سلام به اون که سوگند خورد به قلم . سلام به رسالتش که برعهده پیغمبرش(ص) نهاد. سلام به حضرت ادم (ع)که ادمیت رو به وجود اورد که برای هم سرمشق باشند. سلام دوستان . امروز روز معلم ، روز شهادت استاد مطهری است . به پاس داشت اون انسان وارسته که همیشه قلم و ذهنش همیشه به یادگار در اذهان عموم باقی و جاوید خواهد ماند . سلام به هوای دورگه بهار، سلامی به گلهای تروتازه بهاری ولی به نماندن همان گل که با نسیمی بهاری کم کم گلبرگهایش از کلاله که همچون مادری از روز اول ،اورا در آغوشش گرفته بود ؛ سلامی به بادهای بهار که نوازشگر گلبرگهاست ولی گل نه شکایتی از او دارد و نه از او میهراسد بلکه با تمام وجود و از ته دل اورا میستاید که چنین هم خود و هم اورا به رقص میدارد.سلامی به عاشقایی که در بهار حالشان بهاری است ولی دلشان بگی نگی از زمستان هنوز حکایت میکند و گه گاهی اشگایی از سرشوق ولی به یاد بهارمعشوقش میریزد ولی ولی ولی ها . دوستان امیدوارم که حالتون خوب باشه . وای یادم رفت از روز موعود بگویم .اره روزی که همه معلمان به شوق ان زنده اند. روزی که دلخوشی همه معلمان است ولی کم کم همونم داره تو غبار مسائل سیاسی و کاهلی و سستی بعضی از اشخاص داره گم میشه . به همین دلیله که خانمی شعار که درروز معلم شعری گفته که اونم درادمه مطلب خواهم اورد. چند مطلب دیگه هم در مورد روز معلم اوردم که خوندنش خالی از لطف نیس. جان من بخون دیگه تا حالشو ببری . باور کن بد نیس .ضرری هم نداره . اخ قربون برم خدا رو....
راستی روز معلم مبارک جا داره روز معلم رو به تمامی معلمین عزیز و دلسوز و زحمت کش ، از معلم کلاس اول ابتداییمون گرفته(یادش بخیر چقدر مهربون بود ) تا راهنمایی و دبیرستان و اساتید محترم دانشگاهمون و مخصوصا و مخصوصا خودم تبریک عرض نمایم یادش بخیر شعر دوران کودکی رو: معلم معلم ، شمع شدی شعله شدی سوختی تا هنرت را به من آموختی بعد همگی با هم فریاد میزدیم
" معلم عزیزم روزت مبارک " یادش بخیر چه دوران خوب و طلایی بود …….. چقدر زود گذشت………پر از خاطره بود….خاطره های تلخ و شیرین ……خاطره روزایی که حال و حوصله درس خوندن رو نداشتیم بعد از شانس خوبی هم که داشتیم معلممون یک راست میرفت رو اسممون دست میزاشت و صدامون میکرد تا ضایع شیم ……. از اون طرف هم وقتی به خونه میرسیدیم تا از در وارد نشدیم ازمون می پرسیدن شیری یا روباه ……… بعد با شرمندگی میگفتیم روباه اونم چه روباهی ……..ولی بعضی وقتا هم شیر بودیم اونم چه شیری شیر پاکتی و از نوع استریلیزه وای چقدر زود گذشتاما هر چی بود تموم شدچه بد چه خوباما این خاطره هاست که می مونه گفت استاد مبر درس از یاد یادبادآنچه به من گفت استادیاد باد آنکه مرا یاد آموخت آدمی زنده بود از دولت یادهیچ یادم نرود این معنا که مرا مادر من نادان زادپدرم نیز چو استادم دید گشت از تربیت من آزادپس مرا منت از استاد بود کو به تعلیم من اِستاد أستادهر چه میدانست آموخت مرا غیر یک نکته که ناگفته نهادقدر استاد نکو دانست حیف استاد به من یاد ندادگر بمرد ست روانش پر نور گر بود زنده خدا یارش