گاه با یک گل سرخ
گاه با یک دل تنگ
گاه با سوسوی امیدی کم رنگ
زندگی باید کرد
گاه با یک غزلی از احساس
گاه با خوشه ای از یک گل یاس
زندگی باید کرد
گاه با ناب ترین شعر زمان
گاه با ساده ترین قصه ی یک انسان
زندگی باید کرد
گاه با سایه ی ابری سرگردان
گاه با هاله ای از سوز نهان
زندگی باید کرد
گاه باید روئید
از پس آن باران
گاه باید خندید بر غمی بی پایان