خدایا
دلم گرفته ولی
در این تاریکی شکفته در دل من، همیشه نوری هست
همیشه یک فاصله سفید میان دقایق هست
همیشه می توان در میان صدای همهمه، سکوت را شنید!
همیشه این گم شده در کوچه پس کوچه های خیال، نگاهی به سمت آسمان دارد
تا از میان ستارگان
سمت کوچه باغی پدیدار شود ...
همیشه این مسافر تنها
زمزمه می کند آوای نور را
تا در این صدای مبهم پیچیده در فضا
صدای صحبت شفاف باران را احساس کند
و در جاده های نورانی عروج
به سمت کشوری در بالاترین نقطه هستی گام بردارد
من مسافری تنهام
من کبوتر این بام نبودم
دست مبهم این طوفان
مرا به سرزمین تو آورد
من گم شده ام
من صدای باران را نمی شنوم ...
من پرواز نکردم!
شهرم کو؟
خانه ام کو؟
ای خدا
کمکم کن
