رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرود
با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی
و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند
و من همچون غربت زدای در آغوش بی کران دریای بی کسیبه انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابدوتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشویدکاش قلب وسعت می گرفت، شمع با پروانه الفت می گرفتکاش توی جاده های زندگی ،خنده هم از گریه سبقت می گرفت
