می خواهم هنگامی که نیستی
به قلبم بیاموزم که چگونه ارام باشم
وچگونه شکوه نکنم
وچطور از جدایی سخن نگویم.
پس از این سکوت خواهم کرد.
هنگامی که نیستی؛هیچ نخواهم گفت؛
حتی به چشمهایم خواهم اموخت که اشک نریزند.
تو هم،سکوت کن!
اگر می خواهی ذره ذره، ریشه عشق را در قلبم
بخشکانی،حرفی نزن.
من به دوری عادت میکنم.
و سلامی که نشانه دوستی مان می باشد،دیگر
پاسخ نخواهم
گفت؛
ولی دوستت خواهم داشت و از دوری ات رنج
خواهم برد.
دیگر جز ســـــــکوت،کلامی از من نخواهی
شنید؛
دوستت دارم......
