جزتو

ای عزیز ! می دانی هیچ اتشی ، هیچ نیستانی را ان چنان

نسوخت که دوری از تو چشمان هستی مرا سوخت

کویر دل سپردن،لحظات تلخ وشیرین رویا،غزل غربت با لبی تشنه

از باران "عشق" ، همه و همه در ارزوی وجود مهربانت

بی قرارند ..........

گریه ام قلبم را رسوا کرد ..... کاش دیده بودی در پس

پــــــــرده اشکم ، قلب عاشقم هنوز سوسویی می زند .

کاش می امدی ! چون تویی که می دانی برای مهربانی

هنوز هم ؛

دیــــــــــــــــــــــــــــــــــر نیست ...........!!