ابرهای گریه
چگونه عشق را پنهان کنم؟
وقتی غزلهای من از عطر تو سرشارند
چگونه؟
ها؟ بگو
وقتی که این آینه ها در سینه تصویر تو را دارند
چگونه می شود خاموش باشم؟
در دلم آتشفشان عشق فعال است گریزم نیست از این سوختن
وقتی که حتی ابرهای من عطش بارند
ببین از شب پرم ای صبح من برگردو روی در روی من بنشین
و بگشا
پلک که می خواهم ببینم باز هم در حلقه صبح تو شب هایم گرفتارند
{اگر دست محبت سوی کس بازم
به اکراه آورد دست از بغل بیرون}
بیا چتر نوازش بر سرم بگشا که در من ابر های گریه میبارند
همیشه گفته ام ای آفتاب من برایم نردبان آسمان هستی
وبا خود قطره هارا میبری تا اوج اگرکه دست در دست تو بگذارند
یقین دارم که از اینگونه بودن بر سر ما آسمان آوار
خواهد شد
مگر ای مهربانم آسمان را با دستان تو نگهدارند
