مثــــل شمشــــیر از هراســــــم دســــــــت و پا گم می کنـــــند خود ولی در دستــــــــــــهای دیــــــــــــگران زنـــــــــدانیــــــــــــــم
بــس که دنبال تــــو گشـــــــــتم شهره ی عالــــــم شــــــــــدم سربلنـــــدم کرده خوشــــــــــبختــــــــانــــــــه سرگردانـــــــــیم
می زنـــــــــد لبخنــــد بر چشمان اشـــــــــک آلـــــــــود شــــمع هــــر که بـــاشــــد باخبــــــــــر از گریـــــه ی پنــــــهانـــــــــــــیم
هیچ دانـــــــایی فریـــــــــب چشمهایــــــــــــت را نـخــــــــــــــــورد عاقبـــــــــــــــت کاری به دســــــــــــتم می دهد نــادانیـــــــــــم