پروردگارا!
تویی پرورنده و تویی نگهبان.
نداری آغاز و انجام. نداری همتا و نه مانند.
بیرون از تصور و قیاسی و فهم ما نارسا به شناخت تو
توئی بی رنگ و بی بیان،
بی شکل و بی نشان و برتر از وهم وگمان.
توئی نامحدود و بیکران، نیستی ناپذیر جاودان،
ماورای تصور و گمان.
توئی بخش ناشدنی و توئی نادیدنی،
مگر به دیده ی دل باطنی.
توئی که همیشه بوده ای همیشه هستی
و همیشه خواهی بود
توئی در همه جا و در همه چیز،
و توئی آن سوی همه جا و همه چیز.
توئی در آسما ن ها و در ژرف دریاها.
توئی آشکارا و نهان در همه ی طبقات و هم آن سوی طبقات.
توئی در عالم سه گانه و هم بالاتر از عالم سه گا نه.
توئی بی نیاز و برتر از توانایی ادراک.
توئی آفریدگار، خداوند خداوندان و دانای رازهای نهان،
از دیدگان پنهان و در دل ها عیان.
توئی توانای کل
و در همه حال و همه جا حاضر و ناظر.
توئی دانش بیکران، نیروی بیکران و سرور بیکران
توئی دریای معرفت،دانای مطلق ودانش بیکران
دانای از گذشته، حال و آینده
و توئی خود دانش و سرچشمه معرفت.
توئی بخشاینده کل، سرور کائنات و خیرخواه جاودان.
توئی جان جانان و دارای صفات جاودان.
توئی با نشان و بی نشان.
توئی ذات سه گانه راستی، معرفت و سرور.
توئی سرچشمه حقیقت و اقیانوس مهر و محبت.
توئی یگانه قدیم و برترین برتر.
توئی آن سوی خدا بلکه آن سوتر.
تویی الله، الهی، یزدان، اهورامزدا، خداوندگار محبوب.
