آقـای ِ شهـردار!بـگوییـد ایـن قـدرعـوض نکـننـدرنـگ و روی ِ ایـن شـهرِ لـعنتـی را ...ایـن پیـاده رو هـا ...میـدان هـا ...رنـگ و روی ِ دیـوار هـا ...*خـاطراتـم* دارنـد از بیـن می رونـد!
گفته بودی من مال توام ...بیا اموالت را بِبـــــــَـــر !بر دوشـــم سنگینی می کند بار ایــن امانت!
کــاش دستانم آنـقـدر بزرگ بود که می توانستم چـرخ و فلک دنیا را به کــام تــو بچـــرخانم ...