رسول عشق
استاده ام کنار پنجره
نظاره میکنم باران رحمت الهی را
در حالی که چشمانم در بارش بر آسمان سبقت گرفته است
از داغ جسارت گروهی حیوان صفت بر پیامبر عزیزم
در لابه لای ریزش باران آسمان و چشمانم ، تاریخ زندگانی رسول خدا چون صفحه ای روشن از گذرگاه چشمان عبور می کند:
در میان محرومان ظهور کرد و با درد یتیمی بزرگ شد.
در جامعه ای که پر شده بود از شرک و فساد و تباهی چنان پاک زیست که در همان جوانی به محمد امین شهرت یافت
به یاد می آرم نجواهای عاشقانه اش را با خدای خویش در غار حرا
به یاد می آرم که برای نجات بشر و نشر تعالیم الهی چه رنجها و سختی هایی متحمل شد آنجا که خداوند را از این همه شفت و دلسوزی وی به شگفت آمد
آقاجان
به یاد میاورم اجداد این حیوان صفتان کنونی چه کردند با شما
در کوی و برزن با زباله و خاکستر به استقبالتان می آمدند
فرزندان خود را تعلیم داده بودند شما را سنگباران کنند و چه خونها که از سر مبارکتان جاری کردند
سه سال در شعب ابی طالب با غذای اندک نانی خشک و هسته ی خرما در تبعید و شکنجه بودی
و چه زخمها که از شمشیر این ناجوان مردان بر بدن مبارکتان وارد آمد
و تو چه صبورانه همه ی این دردها و آلام را تحمل میکردی برای نجات این بشر خاکی از چنگال کفر و شرک و فساد
تا آنجا که حتی برای هدایت دشمنانت نیز حریص بودی
و وقتی بر همه ی دشمنان پیروز شدی چه رئوفانه همه را بخشیدی
با آن همه ظلم که بر تو روا داشتند
آه که چه رئوفی و مهربانی تو و قلم من چه کم می آورد در مقابل این همه عظمت
گفتی که تو برای امت چون پدری
آری پدر مهربانم
دلم خون است
میبینی فرزندان ابوجهل و ابوسفیان هنوز از پای ننشسته اند
و چه وقیحانه صفات رذل خود را به تو نسبت داده اند
اما پدر مهربانم
آقاجان خوب میدانم که تو همچنان حریصانه شوق هدایت آن قوم شیطان صفت را داری
چرا که تو رحمت اللعالمینی ای رسول عشق
