باز هم مهر شد.
چقدر دلم برای اون شوق توام با اضطراب تنگ شده . شب قبل از رفتن به مدرسه تا صبح تو خواب و بیداری بودم .اگه چند لحظه ای خوابم می برد فقط خواب مدرسه و معلمهام رو می دیدم .چقدر دلم برای همشون تنگ شده ،از بد اخلاقهاش گرفته تا خوش اخلاقهاش.امشب وقتی ذوق و شوق برادرزادم حسنا روبرای رفتن به مدرسه (پیش دبستانی ) دیدم ،اونقدر دلم گرفت .دلم می خواست من هم همین فردا برم مدرسه .برم صف بکشم . صبحگاه رو اجرا کنیم .بعد بریم کلاس و معلمها فورا شروع کنند به درس دادن و ما هی غر بزنیم بگیم حالا نمیشه از جلسه بعد شروع کنید. بعد زیباترین صدای تاریخ،همون زنگ تفریح خودمون رو می گم،به صدا در بیاد.دلم می خواست هر شب مجبور باشم درس بخونم و فردا برم پای تخته همشو تمام و کمال پس بدم .کاش دانشگاه هم زنگ تفریح داشت .کاش تو دانشگاه هم مجبور بودیم هر شب درس بخونیم و فرداش استادا ما رو ببرند پای تخته و از ما درس بپرسند. چقدر دلم می خواد کلاسهای دانشگاه هم فردا شروع می شد وما می رفتیم دانشگاه .البته کلاسها که طبق برنامه آموزش فردا شروع میشه ولی خب ما قرار نیست بریم!!!
راستی بچه ها چقدر زود بزرگ میشن و جووناچقدر زود پیر.انگار همین دیروز بودیگانه به دنیا اومد یگانه من الان می خواد بره مدرسه .و انگار همین دیروز بود که من دوم دبیرستان بودم و امتحان زبان فارسی داشتم وقتی ازمدرسه برگشتم خونه، مامانم گفت عمه شدی .الان سال آخر دانشگاهم .شکر خدا عقلم که زیاد نشده فقط تو یه چشم به هم زدن چند سالی به ظاهر بزرگتر شدم .فکر کنم چند سال بعد بیام اینجا بگم هی ننه چقدر دلم واسه دانشگاه تنگ شده و من هنوز شکر خدا عقلم زیاد نشده
